نرمی در عین صلابت

در مسائل فردی و شخصیتی وآنچه مربوط به شخص خودش بود نرم و ملایم و با گذشت بود . گذشتهای بزرگ و تاریخش یکی از علل پیشرفتش بود ؛ اما در مسائل اصولی و عمومی آنجا که حریم قانون بود ، سختی و صلابت نشان می داد و دیگری جای گذشت نمی دانست پس از فتح مکه و پیروزی بر قریش ، تمام بدیهایی که قریش در طول بیست سال نسبت به او مرتکب شده بود نادیده گرفت و همه را یکجا نبخشید ؛ توبه قائل عموی محبوبش حمزه را پذیرفت ؛ اما در همان فتح مکه زنی مرتکب سرقت شده بود و جرمش محرز گردید ؛ خاندان آن زن که از اشراف قریش بودند و اجرای حد سرقت را توهین به خود تلقی می کردند سخت به تکاپو افتادند که رسول خدا از اجرای حد صرف نظر کند. بعضی از محترمین صحابه را به شفاعت بر انگیختند ولی رنگ رسول خدا ا خشم بر افروخته شد. گفت : چه جای شفاعت است ؟ مگر قانون خدا را می توان به خاطر افراد تعطیل کرد؟ هنگام عصر آن روز در میان جمع سخنرانی کرد و گفت :

«افوام و ملل پیشین از آن جهت سقوط کردند و منقرض شدند که در اجرای قانون خدا تبعیض می کردند ؛ هرگاه یکی از اقویا و زیر دستان مرتکب جرم می شد معاف می شد و اگر ضعیف و زیر دستی مرتکب می شد مجازات می گشت . سوگند به خدایی که جانم در دست اوست ، در اجرای «عدل » درباره هیچ کس سستی نمی کنم هرچند از بزرگترین خویشاوندان خودم باشد [1]

[1] صحیح مسلم ، ج 5/ ص 114