صبح عاشورا فرا رسید ، طرفین مهیای جنگ شدند اصحاب امام حسین علیه السلام با دلهای پر از عشق و لبریز از شوق وشعف گوش بر فرمان امام حسین نهادند .
72 نفرخود را حاضر کردند تا با 22هزار یا بیشتر قشون دشمن بجنگند .
پس از خطب و مواعظ ابی عبدالله علیه اسلام و 3تن از یارانشان که بر کوفیان اثر نکرد فرماندهی طرف چپ سپاه به حبیب بن مظاهر طرف راست به زهیر بن قبن و پرچم سپاه به دست حضرت ابوالفضل داده شد و به دستور امام حسین خندق هایی که قبلا در اطراف خیام اماده و پر از هیزم شده بود برای جلوگیری از حمله ی دشمن از عقب خیمه هاآتش زده شد عمر سعد اولین تیر را رها کرد ودلیران قوم را شاهد گرفت که اولین کسی بود که جنگ را شروع کرده است سپس فرمان حمله داد و یاران امام هم متقابلا حمله کردند. لشکر عمر سعد با شگفتی عقب زده شد و کشته های فراوانی داد و نیز پنجاه نفر از اصحاب امام حسین شهید شدند. بعد از حمله ی اول سپاه دشمن عقب نشست و یاران امام به طرف خیمه ها بازگشتند کشته های دشمن در حمله ی اول تا 2000 نفر تخمین زده شده اند. پس از اندکی تنفس مبارزه ی تن به تن آغاز شد اما این یاران امام بودند که پیروز جنگ های تن به تن بودند عمرسعد که شجاعت و فداکاری لشگر خود را در برابر یاران امام ناچیز دید دستور حمله جناح راست سپاه را به فرمانده ی عمر بن حجاج داد اما کمانداران امام به همراه شمشیرزنان و نیزه داران مقاومت جانانه ی کردند تا جایی که دشمن ترجیح داد تا عقب نشینی کند سپس مبارزه ی تن به تن آغاز شد و تا ظهر ادامه داشت که حضرت اجازه ی نماز گرفتند وبه همراه یاران مشغول نماز شدند اما کمانداران سعد به صفوف نماز جمله کردند پس از حمله ی اول و حمله ی ستونی و مبارزه ی دوم حمله ی سوم لشکر سعد بعد از نماز شروع شد یاران امام تا دو ساعت بعد از ضهر به مقاومت خود ادامه دادند به نظر میرسد اگر تعداد یاران امام به عدد1000میرسید سعد نمیتوانست پیروز جنگ شود تا اینکه از یاران امام به قولی فقط عباس (ع) در کنار امام باقی ماند
